Gabonak...

Urtarrilaren 6an ohetik altxa eta saloira iristean… ‘Oh! Zein polita! Opariak, opariak, opariak…’ Geroago kutxazain batean sartzen zara dirua ateratzeko asmoarekin eta ‘ha sobrepasado el límite’ agertzen da pantailan letra horiekin. ‘Kaka zaharra!’ Frantziako Iraultza txiste bat izan zen momentu horretan monarkiari buruz daukazun ideiarekin alderatuz.

Hurregon egunean esnatzen zara berriro (zer erremedio…) eta saloira abiatzen zara aurreko egunean bezala. Baina oparirik ez. Orduan oroitzen zara: ‘Amaaaaa! Gosaria, berandu noalaaaaa!’ Eskolara iritsi eta lo aurpegiak besterik ez dituzu ikusten. Aharrausi bat, ‘Zer moduz oporrak?’, beste aharrausi bat, ‘Eta erregeak? Ondo?’, aharrausi…

Arratsaldean aire pixka bat hartzea erabakitzen duzu eta motxila hartuta Donostiako erdialderantz zoaz autobusean. Eskaparate guztietan BEHERAPENAK eta zu dirurik gabe. Momentu horretan ziztada bat sentitzen duzu tripa aldean.

Bai, hori dira gabonak: pobrezia, logurea eta bihotzerrea.

Marta Garcia