Ongi etorri
Euskal kanturik onena
Norabide ezean…
Berrogei urte Lehengo mailan egon ondoren berriz ere infernura bueltan gaude. Bi liga irabazi, "Champions"-ean duintasun osoko papera jokatu ostean, bigarren mailako taldeekin ari gara jokatzen orain. Merezi al dugu? Ba egia esan ez dakit, lehengo mailan geratzeko adina taldea bageneukan, baina jokalari, entrenatzaile eta zuzendaritzaren lan ezak eraman gaitu honaino. Bestetik, hain zaletu onak al gara? Gure bilbotar bizilagunek, Mames deuna betetzen zuten gaizki pasatzen zutenean, guri berriz, bigarren mailan kostatu egiten zaigu, zelai erdia betetzea. Gainera, Anoetak, San Mamesek baino 20.000 eserleku gutxiago dituela ikusiko bagenu...
Nire ustean aurtengo denboraldia ezin zitekeen okerrago antolatu. Batetik, hasteko esperientzia eta gogortasuna eman ziezaguketen bi jokalariei atea non zegoen erakutsi genien, Darko Kovacevic (lehengo mailan gol mordoa sartutakoa) eta Aitor López Rekarte (10 denboraldi baino gehiago lehen taldean eta hainbat urtetan kapitaina izandakoa...). Gainera badago jendea honetaz pozten dena... Bestetik, Chris Coleman izeneko gizasemea daukagu taldea zuzentzen, 38 urteko galestarra, Fulham taldeko entrenatzaile eta jokalari izandakoa. Zertan ari gara jokatzen? Futbolean ez behintzat. Azkenik Delibasic eta Vaughan izeneko gizonak fitxatu ditugu zeozer egitearren aurten. Delibasic aurrelari petoa omen da, azken hiru urtean 5 gol sartu dituena, hau da, gure Ronaldo berria. Bestea, Vaughan, ezker hegalean abila omen den gizasemea. Orain arte ingalaterrako hirugarren mailan ibilitakoa, gutxi gora behera Messi ezkerra deituko nioke nik.
"Norabide ezean... azken zokora maldan behera goitibera bidaian... Hala ere BETI ERREALAREKIN!!!!!
Martin
LAU BEGI EDER
Urtero bezala Aste Nagusian Cadena SERek “Donostiako begirik politenak” lehiaketa egin zuen.
Urtero bezala partaidetza handia izan zen, 400 pertsonatik gora aurkeztu ziren. Aurten ordea, aldaketa txiki bat egon zen, pertsona guzti hauen artean gure eskolako neska batzuk zeuden. Denbora dexente itxoin behar izan zuten baino azkenean finalisten zenbakiak eman zituzten (urdaiazpiko bat
zozketatzen ari zirela zirudien) eta 10 zenbaki horien artean ikastetxeko bi nesken zenbakiak zeuden. Zoritxarrez ez zuten irabazi, baino beren begiek Donostiako 10 begi politenen artean egotea ez da gutxi. Hauxe da gure ikastetxeko nesken edertasunaren
erakusgarria. Batek daki, agian noizbait
Ander Edo
BIKINI OPERAZIOA
Denak mentalizatuak gaude udarako argal eta ederrak egon behar dugula, arropa berriarekin soberan ditugun “txitxiak” ez nabaritzeko. Dieta zorrotzak egiteaz gain, kirola egiten dute. Bakoitzak nahi duen gorputz-atala hobetzeko. Batzuetan ondorio kaltegarriak ekartzen dituzte. Emakume gazte portzentai gehiegizko bat anorexian edo bulimian erortzen ari dira. Estudio batek dio anorexia eta bulimia arazoak %30ean hazten direla bikini operazioarekin. Era berean, harrigarria den arren, 9 urteko zenbait umeren artean anorexia azaldu dela o
men diote. Normala da halako kasuak izatea, daramagun itxura gure gizartean oso inportantea delako.
Telebistan begiratzen badugu, aktoreak operatuta edo gure ustez gorputz ikusgarriekin ikus ditzakegu. Aldizkarietan begiratzen badugu, nahiz eta auto edo etxe apainketakoak izan, neska polit eta argalak ateratzen dira.
Honekin esan nahi duguna zera da: pertsonengan garrantzitsuena ez dela fisikoa, baizik eta bakoitza bera den bezala maitatzen jakitea. Mila aldiz hobeagoa da barrutik aberatsa izatea kanpotik “supermodeloa” izatea baino.
D&C Doltxe & Cabaña
Rodrigez doktorea “DROGAK”
KIROLA:
Kiroladiktuek interneten eta egunkarietan bilatzen dute kirolei buruzko albiste berriren bat, 21:30 joaten dira telebistara zuzenean ea errealak norbait fitxatu duen jakiteko edo motoziklismoan gertatutakoaz jakiteko, agian F-1eko azken albisteak fresko izateko, txirrindularitzako dopinez jakiteko… azken finean kirolen munduan punta-puntako informazioa izateko, bere bizitza kirola da. Kiroladiktua izanez gero, ez zara horregatik hilko, baina agian denbora ugari galduko duzu.
EMPOLLING-A:
Empolling-adiktuek beti dute liburu bat eskutan eta bere bizitzako eginbehar bakarra ukondoak matxakatzea da
, egun batean 4 ordu edo gehiago eman dezakete ikasten, nahiz eta ikasitakoak ezer gutxirako balio. Mota honetako jendearen helburu nagusia media bikaina lortzea da eta horretarako EDOZER egingo dute: lagunak (baldin badituzte) zapalduz, irakasleei mingaina ipurtzuloan jarriz, eta nahiz eta sinestezina iruditu, badira baten batzuk sexualki irakasleren bati “faboreren bat” egingo lioketenak nota on bat lortzearren. Empolling-adiktuak ez dira bere adikzioarengatik hilko, bai hala da, baina lagunak galtzen ez badituzte, PARAPAk izaten bukatuko dute.
PLAY STATIONA:
Playadiktuek, egunak eta egunak eman ditzakete etxean inor ikusi gabe, beraien lagun hoberena PS2, PSP edo PS3a baita. Normalean jende hau zoriontsua da bere konsolarekin. Urteko egunik zoragarriena haientzako beren bideo-joko maiteena (ez gogokoena, eh! MAITEENA) ateratzen denean izaten da (normalean nola ez PES Xa). Play Stationadiktuek ez dira horregatik hilko, baina beren jainko bakarra SONY izango da.
MALOSOMANIA:
Malosomaniakoek, oso, oso, oso baina oso “maloak” dira eta horrexegatik beraien gurasoek esandakoaren kontrakoa egingo dute beti. Egunero bota porrue, klasera more-more joanda, larunbatero botaka bukatzen edateagatik, ehun mila piercing edo jarririk gorputzen zehar, tatuajeren bat ere ondo doa, nola ez! Malosomaniakoa izateagatik ez zara hilko, beno agian bai, norberak daki zer egin nahi duen eta nola pasa nahi duen denbora, ezta?
PORNOMANIA:
Pornomaniakoak guztiok dakigu nolakoak diren, beren jabetzarik garrantzitsuenak DVD pornoak dira, agian lagunak bere etxera zohazte “Santa Ageda jotzera”, koro eta guzti, hori mutilak bazarete, neskak izanik ez dut pentsatu ere egin nahi… Errealitatean jende honek nahi duena larrua jotzea da, hori argi eta garbi uzten dute, nahiz eta gero mandril bat bezala jokatu. Pornomaniakoa izateagatik ez zara hilko, nahiz eta agian zure zakil edo aluan gaixotasun arraroren bat jasan agian.
TXONTXONGILOTASUNA:
Txontxongilotasuna gaur egungo gaixotasuna da. Baina beti izan da aktualitate handiko gaia. Pertsonak
integraturik bizi nahi dute, baina hau lortzeko beraien nortasuna galtzen dutenean besteen txotxongilo bihurtzeko, akabo! Dena besteek bezala pentsatuko dute eta gaixotasun honek txontxongilo bat bezala jokatzera behartuko zaitu. Txontxongilotasunak ez zaitu akatuko, edo agian bai, behintzat hire arima suntsituko du
Iban Rodriguez
TXIRRINDULARITZAREN EGOERA BELTZA
Ezin daiteke bost mendate igo egun batean: lehenengoa hirugarren mailakoa, bigarrena bigarren mailakoa, hirugarrena lehen mailakoa, eta azkenekoa mendate berezia. Kontuan hartu behar da etapa guztiak ehun kilometro baina dexente gehiago dituztela. Hiru aste horrela inork ezin ditzake egin. Aipatzekoa da azken aurreko egunean 54 kilometroko erlojupekoan lehenengo sailkatuek daukaten guztia eman behar zutel
a.
Baina, zein etorkizun du txirrindularitzak? Zein da konponbidea ? Pertsona zentzudun batek nahiago izango du osasun ona edukitzea eta bizitza ona egitea, lehenengo bizi egin behar baita; baina nik konpobide argi bat ikusten dut: 80 eta 100 kilometro arteko etapak egin, erlojupekoa denean 30 kilometro jartzea eta etaparen hurrengo egunean atsedena egitea indarrak berreskuratzeko. Hau bai izango zela kirola egitea. Niri txirrindularitza ikustea gustatzen zait baina gaur egungo egoeran ez dut ikusiko ez zaidalako kirola iruditzen, engainatua sentitu naizelako.Uste dut eta nahi dut txirrindularitza garbitzea, baina usteak erdi ustel!!.
Julen Ulanga
PASARELA FAMATUETARA IRISTEKO BIDEA.
· Bata, Luisel Ramosena, Uruguaykoa, 22 urte besterik ez zuen eta desfile baten erdian hil egin zen. Egun batzuk jan gabe zeramatzan eta horrek arnas geldiunea eragin zion eta heriotza.
· Bestea, Ana Carolina Reston-ena da. Brazilgo neska 21 urtekoa zen, Sao Pauloko ospitalean hil zen anorexiak eragindako infekzio larri batengatik. Argazkian ateratzen dena neska hauxe da.
D&C Doltxe & Cabaña
Zoritxarrez, neska hauek ez dute beste irtenbiderik, bestela diseinugile famatuek ez baitituzte kontratatzen. Bidai hau hasten dutenetik bukatzen dutenera arte, oso luzea eta latza da. Ogibide honek amaiera ugari izan litzake, horietako batzuk oso dramatikoak. Lanbide honetan kategoriaz igotzen zaren heinean, osasuna jaisten doa. Diseinugileek inposatutako neurri zorrotzak lortzearren, neska hauek haien bizitzak apurtzen dituzte, esaterako, jateari uzten diote eta drogaren munduan sartzen. Hau kate gaizto bat da: drogek gosea kentzen dizute, hau dela eta jateari uko egiten diote eta horrela argaldu egiten dira. Bigarren arazoa hauxe da: beharrezko argaltasuna lortzerakoan, horrela mantentzea. Beste aldetik, diseinugileak nahi duten irudia lortzeko operatzea aholkatzen diete. Jakina, ez badiete kasurik egiten kalera doaz. Ez dago dudarik hortaz, beraien ametsa egia bihurtzeko beren osasuna kaltetu egin behar dutela. Esan beharra dago, gai hau ez dela jolasa, egunero jendearen bizitza arrisku bizian dagoelako. Beraz, hobe da osasuntsu bizitzea hain famatua ez izaten, eta ez arazo larrietan (droga, anorexia, bulimia, operazio gehiegi egitea...) sartzea nahiz eta gailurreraino iritsi.
ADIERAZPEN ASKATASUNA
Uztaileko arratsalde batean izan zen berria. Auzitegi Nazionaleko Del Olmo epaileak “El Jueves” aldizkaria bahitzea erabaki zuen, bere azala iraingarria zela argudiatuz; azal horretan, Asturiasko Printze-Printzesak larrua jotzen zuten bitartean, Zapateroren 2.500 €-ko haur jaioberrientzako diru laguntzari buruz hizketan ageri ziren.
Egia da portada hark ez zuela inongo errespeturik, baina barre egiteko egokia iruditu zitzaidan. Izan ere, Espainiar Estatuan monarkia beti Mallorcan belauntziekin, Eguberrietako postaletan edota urriaren 12ko desfile militarrean ikusi ohi dugu eta beti serio hitz egin behar beraiei buruz. Azal harekin ordea, monarkia bera ekintza natural batean irudikatua zegoen eta monarkiaren egitekoa mahai gainean ipintzen zen, eztabaidagai izan zedin.
Hala ere, azala edozein izaki ere, larriena ez da azal horren edukia baizik eta azal hori kaleratzea eragoztea. Euskal Herrian tamalez ohituak bagaude ere zentsurak pairatzera bizi dugun arazo politikoaren ondorio gisa, egoera hau ustezko estatu demokratiko batean onartezina da demokrazia beraren kontra doalako. Izan ere, demokrazia batean gure iritziak inongo arazorik gabe egin badaitezke, nola ulertu hori iritzi edo kritikak galeraztearekin? Edozein ideia bada azalgarri eta zilegi adierazpen askatasunaren baitan, nola eragotzi daiteke ideia horien azalpena?.
Egoera honen inguruan, datu batzuk eman nahi nituzke. Euskal Herrian azken 10 urteotan denok gogoratzen ditugu adierazpen askatasunari ezarritako “askatasun eremuak”. Batetik ezker abertzaleari lotutako komunikabideak zirelako Egin egunkaria eta Egin Irratia itxi zituen Polizia Nazionalak 1997. urtean; sumario ber
ean Pepe Rei-k zuzendutako Ardi Beltza aldizkaria ere itxi zuten. 2003. urtean Euskaldunon Egunkaria-ri egokitu zitzaion txanda, ETAren sare mediatikoa zela argudiatu zen orduan eta Guardia Zibila bidali zuten Egunkaria itxi zezan. Egunkaria euskaraz zegoen komunikabide bakarra zelako itxi zuten aitortu nahi edo aitortu nahi ez; garai haietan txapapotez blai zegoen gobernuak inkestetan puntuak berreskuratzeko operazio judizial-elektoral bat behar baitzuen; eta horretarako dena ETA zela kanpainapean Egunkaria lurperatu zuten.
Arazoa beraz ez da dirudiena bezain arina eta galdera honakoa da: Erabateko demokrazia batean adierazpen askatasunak mugarik eduki behar al du? Nire iritziz ez, bidea ez baita sekula izango komunikabideak ixtea. Artikulu batean iraindua sentitu den pertsonak nire ustez bide judizialak (ohore eta izenaren aurkako akusazioak etab.) jorratu beharko lituzke. Bestela, komunikabideen itxiera onartzen hasten baldin bagara, azkenean demokrazia batean usteak, iritziak, pentsakera kritikoak, ikuspuntu desberdinak etab. bermatu behar dituzten komunikabideak, hauek anitzak (gizartea bera bezalakoa) izanik ere, ez baitira osotasunez kaleratuko ; eta ustezko demokraziaren “defentsan” demokrazia bera sasidemokrazi bat bilakatu baitzaigu. Eta hau da tamalez ildo honetako er
abaki judizialekin Espainiar Estatuan gerta dakiekeena. Eskerrak Liztor hor egongoden!!
Aitor Ulanga
Komumunikabideen boterea
Denok daukagu komunikabideek daukaten boterearen berri. Hauek egunero gertatzen denaren berri ematen digute, baina askok euren buruari egiten dioten galdera hauxe da: Komunikabideak objektiboak dira? Honi buruz hitz egingo dizuet artikulu honetan, hasteko, eta frogatzeko komunikabide guztiak ez direla objektiboak hementxe duzue adibide bat:
Nork esan dezake hau objektiboa dela? Komunikabide batzuk objektiboak ez direla argi gelditu dela uste dut. Hala eta guztiz ere, esan beharra dago guztiz objektiboa izatea oso zaila dela, baina nahiz eta gezurrak ez esatea ez den hain zaila, komunikabide gehienek gezurrak barra barra esaten dituzte eta hori ez da okerrena, okerrena honen ondorioz arazo eta eztabaida asko sortzen direla eta komunikabideek jendearen pentsakeran eragin handia dutela da.
Honetaz gain, aipatu beharra dago azkenaldian hain modan dagoen hitz bat: “morboa”, komunikabideek esaten dituzten gezur gehienak morboa sortzeko izaten dira eta batez ere, diru gehiago irabazteko.
Horregatik artikulu hau irakurtzen duten guztiak bultza nahiko nituzke irakurtzen duten guztia ez sinestera, zeren eta atsotitz Japoniar batek dioen bezala: “Irakurtzen duzun guztia sinesten baduzu, hobe ez irakurri”
OHARRA: zuek morroi bizkorrak zartenez, ea aurkitzen dituzuen argazki-oineko bi lerroetan dauden lau gezurrak (gehienez 16 segundu erabili)Oier Izulain
KLASEETATIK JOAN DIRENENTZAT
Alde batetik Patxi Ezkiaga dugu, bere bizitza klase ematea zen. Noizbait zeregin handiagoaren bat bazuen
eskolatik kanpo, amorru handia sentitzen zuen joan beharragatik. Patxiren klaseetan besteetan baino lan gehiago egiten zenuen, bere sentimenduez kutsatzen zintuelako. Zoritxarrez izan duen gaixotasunarengatik ezin izango dugu klaseren bat berriro berarekin eduki eta ikasle berriak ez dira bere energiaz kutsatuko.
“Ez zaudete topen de dios”
Beste aldetik Xabier Galardi dugu. Filosofia 
irakasle bikaina eta pertsona hobeagoa. Zaila izango da bere metodoak ahaztea, batzuk ez ziren onenak batxillergoko ikasle batentzat baina azkenean denbora pixka bat sartuta dena ikasten zenuen oso erraz.
“Hain xuxen…/ Interesgarria benetan /Cojon de gorrion zurdo”
Azkenik eta ez honengatik garrantzi gutxiagokoa, ”the last but not the least”, Belen Alboniga. Klaseak emateko era arraroa zuen, baino klaseetatik zerbait gehiago jakinda ateratzen zinen. Gainera beti ahalik eta hoberen tratatzen zintuen eta pazientzia handia zuen denekin.
“Jakin badakizue...”
Pertsona guzti hauei hoberena opa diet. Zorte ona izan!!!
Iker Pedrosa
Euskarazko e-maila
Ander Edo
Euskal kanturik onena
AURKI...
Hau bakarrik hasiera da. 1 eta 2 zenbakiak jarri ditugu. Hurrengo astean 3 eta 4 a izango dituzue, eta hemendik aurrera argitaratzen ditugun zenbaki guztiak blog ean izango dituzue. Ez ahaztu artikuluak komentatu ditzakezula. Besterik gabe AGUR.
LIZTOR (2 zenbakia)
Zenbaki honetan parte hartu dute:
Oier Izulain, Ander Edo, Iker Pedrosa, Iban Rodriguez, Laila Ajiba, Aitor Ulanga, Julen Ulanga,
Eskerrik asko guztioi
Heldu korrikari
Badator Korrikaren 15. edizioa. Martxoaren 22an hasiko da Karrantzan eta apirilaren 1ean bukatuko Iruñean. Donostiara martxoaren 24ean (larunbata) iritsiko da 16:56tan.
Korrika 15ek euskal emakumea omenduko du, euskal emakumeek gure hizkuntzaren transmisioan izan duten garrantzia eta ezinbesteko papera goraipatu nahi dituelako. Korrika 15en mezua HELDU izango da, heldu HERRIARI,helduHITZARI,heldu ELKARLANARI,helduEUSKARARI,heldu LEKUKOARI…
Beti bezala, aurten ere Korrikak bere abestia izango du. Niko Etxartek jarri dizkio musika eta hitza korrika 15eko kantari. Euskal Herriko beste hainbat abeslariren laguntza izan du Niko Etxartek. “Barricada” taldeko "Drogas"etik hasi eta Zuberoako "Amaren alabak" talderaino. Euskara erabiltzeko deia egiten da kantan, bera baita "nortasunaren mintzaira".
Euskal Herriari bira ematen dion korrikaren kilometroak saltzen diren moduan, Interneten antolatu duten Ziberkorrikan mezua mundu osoan barreiatuko duten ziberlekukoak saldu nahi dira. Sarean saltzen diren lekuko digital guztiekin eta erosleen izen-abizen guztiekin Ziberkorrika zerrenda osatuz joango dira eta mundu mailako Korrikaren ibilbide birtuala egingo dute. Ziberlekukoaren gutxieneko salneurria 50 eurokoa da.
Bukatzeko hemen dituzue Korrikan parte hartu nahi baduzue egin ditzakezuen gauzen zerrenda:
- Korrika kulturalak antolatuko dituen ekitaldiez gozatu.
- Munduko itzulia egingo duen Ziberkorrikan parte hartu.
- Martxoaren 22an Karrantzara eta apirilaren 1ean Iruñeara joanez, Korrika 15en hasieran eta amaieran parte hartu.
- Korrika zure herrira edo hirira iristean bertan korrika egin.
- Ekonomikoki lagundu « http://www.korrika.org » web orrian aurki dezakezun kontuan dirua sartzen edo korrika 15en oroigarriak erosten.
HELDU KORRIKARI!!!
Oier Izulain
Bakea, denon eskubide
Urtarrila amaieran ospatu zen Ghandiren heriotzaren urteurrena probextuz, bakearen inguruko artikulu hau idatziko dut. Aski ezaguna da denontzako Ghandi bakezale indiarrak bake eta elkarbizitzaren alde egin zuen apustu irmoa eta berak esan zuen honako esaldi famatu hau: “ Ez dago biderik bakearentzat, bakea da bidea”. Urte asko igaro diren arren, ez gara gai izan lelo hau hartu eta bera oinarri izanik gizartea eraikitzeko.
Ghandik esaldi hura esan ostean, mundu mailako agintariek eta leku batzuetako erakunde terroristek entzungor egin zioten eta guda estrategiekin aurrera jarraitu zuten, horren adibide dira esaterako; Vietnamgo gerra, Txetxeniako gatazka, Euskal Herrian ETA, Kolonbian FARC edota orain dela urte gutxi Azoreetako hirukoteak Irak inbaditzeko hartu zuen legez kanpoko erabakia. Ez dugu ezer aurreratu. Gure garapena urte guzti hauetan zehar soilik teknologikoa izan dela esan dezakegu lasai asko, gizakiak lehen bezala jarraitzen baitu jokatzen gizarte bat eraikitzeko orduan, baita gatazkei aurre egiterako garaian ere.
Argi dagoena da guda bat egitea erabakitzeak dituen interes ekonomikoak agerikoak eta nabariak direla; aitzakia politikoa izanik ere, guda osoen sakoneko arrazoiak ekonomikoak baitira. AEBen politika da horren erakusle garbia gaur egungo mundu honetan. Irak demokrazia eta askatasunaren baitan inbaditu zuten, hura askatzeko asmoz. Mozorroak oso polita dirudi, baina denok dakigu Irak-eko legez kanpoko gudaren arrazoia petrolioa zela, eta bide batez, AEB-k Golko inguruan petrolio kontrolaren oinarriak finkatzea, hartara bere ekonomiak behar dituen baliabide energetikoak beste belaunaldi batentzat bermatuak egoteko. Guztiz gaitzesgarria eta onartezina. Izan ere, demagun Bush-en gobernuak esandako gezurrak egia zirela eta demokrazia eta askatasuna eraman nahi zizkiotela Irakeko herriari. Honek makina bat galdera dakartza demokraziaren funtsezko oinarriei buruz. Demokrazia eta askatasuna bonben eta hildakoen bidez zabaldu behar al dira? Demokrazia ez al dute herri bakoitzeko herritarrek erabaki behar? Askatasuna al da herriak txikitzea, zibilak akatzea edota 200.000 tropa atzerritarrez herri bat josia egotea? Demokrazia demokraziatik kanpoko legeen bidez eginiko guda baten bidez hedatzen al da? Horrela jarrai nezake beste orri bat betez, baina alferrik izango litzateke AEBetako presidenteak bere baitan jarraituko duelako. Denon begibistan dagoena da guda hau porrot bat izan dela, ez baita nahi zen ezer lortu: suntsipen handiko armak ez dira inon ageri, demokrazia bat ezartzeak ezinezkoa dirudi, petrolio horniketa eskuratzeak oso zaila dirudi, egunero 100 hildakotik gora dituzte, islamiar terrorismoarentzako harrobi bilakatu da, guda zibil bat oso litekeena da...
Gure herrian bertan ere, bakearen alde gaudenok ikaragarrizko zaplastekoa jaso genuen iragan abenduaren 30ean; ETAk Barajasen burutu zuen ekintza lazgarri, gaitzesgarri eta onartezin harekin. Itxaropentsu ginen su etenarekin piztu zen itxaropena oraingoan ondo amaituko zelakoan, aukera inoiz baino hobea zelako. Hala ere, sinestuta nago bakean, ETArik gabeko Euskal Herri batean biziko naizela, ezerk ez duelako justifikatzen desberdin pentsatzen dutenen hilketa. Jakitun naiz, ez dela bide erraza eta hau unerik egokiena hori esateko; baina euskaldunok ezin dugu onartu XXI. mendean inori ordezkatu gabe talde terrorista batek gure izenean hitz egin eta hiltzea, gure izenean ez dugulako onartzen desberdin pentsatzen dutenak akabatzea eta gure izenean guk hitz egiten dugulako. Horregatik, eskatu nahi dut bakean biziko garen Euskal Herri bat, non bakoitzak egoki deritzona defenda dezakeen eta botoak baditu, bere usteak aplika; bakea azkenean gu guztion eskubidea delako eta gu guztiok ikusiko dugun zerbait, lehenago edo beranduago.
Aitor Ulanga Ganuza
Ume soldaduak
Asko dira gerrak uzten dituen aztarnak, artikulu honetan deigarrienetako bat aztertuko dugu, ume soldaduen kasua.
Gezurra badirudi ere 300.000 eta 500.000 tartean dago ume soldaduen kopurua, neskak zein mutilek jasaten dute esklabutza mota hau. Afrikan ematen da gehien bat (Uganda, Kongo, Liberia, Boli Kosta), baina badira beste eskualde asko non umeak soldadu gisa erabiliak izaten dira: Myanmar, Sri Lanka (Asia) eta Kolonbia.
Baina zergatik umeak?
Umeek ez dituzte nagusien aginduak eztabaidatzen eta hauxe da edozein soldaduaren oinarrizko araua.
Zertarako?
Lan askotarako erabiliak izaten dira borroka, sukaldaritza, erizaintza, esklabu sexualak…
Nola?
Batzuk “bolondres” moduan aurkezten dute beren burua, beren familia guztia gerran hil delako, pobrezia dela eta edo familia barnean arazoak dituztelako eta beste asko bahitu egiten dituzte eta entrenamendu esparruetara bidaltzen, han helduekin batera “irakaskuntza” militarra izan dezaten. Tratu bortitzak eta bizi baldintza negargarriak jasaten dituzte talde militarraren barruan, eta batzuetan hau dela eta hil egiten dira. Alkohola eta drogak ematen dizkiete gogorrago jarduteko borrokan, hasi baino lehen balen aurkako “botikak” ematen dizkiete beldurrik ez izateko (argi dagoenez botika hauek ez dira existizen).
Irtenbideak:
Oso zaila da egoera honi amaiera ematea. Gobernuz Kanpoko Erakundeek (GKEek) zailtasun asko izaten dituzte umeak askatzeko, askotan militar buruek ez dute onartzen umerik daukatenik edo ez dituzte askatu nahi, eta nesken kasuan generalarekin “ezkonduta” daudela diote. Baina arazoak ez dira taldetik ateratzean bukatzen, orduan birmoldatze prozesu zail bat hasten da. Umeek beren betiko bizitzara bueltatzea ez da batere erreza, batzuetan beren gurasoek ez dituzte onartzen edo beren itzulera ez dute begi onez ikusten oso pobreak baitira eta umeak “aho bat gehiago” suposatzen duelako. Nesken kasuan jasotako abusu sexualengatik ez dituzte haien komunitateetan berriro onartzen batzuetan. Eta honi guztiari, gerraren ondorioz jasaten dituzten trauma psikologikoak gehitu behar zaizkio.
Zer egin?:
Egin behar dugun lehenengo gauza arazoa ikuskatzea da, hau da, begiak ireki. Eta nola egin hau? Informatu zaitez, ez ezazu beste alde batera begiratu telebistak edo prentsak gaiari buruz hitz egiten dutenean. Baina hau ez da nahikoa, kontzientziatu egin behar dugu, arazoari buruz gogoeta sakona egin eta enpatia praktikan jarri. Eta bukatzeko gobernariak presionatu egin behar dira, gogoratu gobernariak (gutxienez hemen) herriak aukeratzen dituela. Agian pentsatuko duzu ezer gutxi egin dezakegula, baina gogoratu:
“Itsasoa ur tantaz osatuta dago.”
Ander Edo
RODRIGEZ DOKTOREA
SAN BALENTIN = Kupido= Aingerutxo potolo eta leloa. Punteria ipurtzuloan dauka bere maitasun oh arku ziztrin horrekin tiro egitean. Sexu liberala aldarrikatu zenetik jubilatu egin zitekeen.
Mutilentzat: Diru barik nago eta orain neska lagunari zerbait oparitu behar… beno agian bere errekonpentsa izango du, nork daki? (honek “hidalgia”-ren puntu guztiak apurtzen ditu, baina “Badena: bada; eta ez dena: ez da.” Eta kitto!)
Neskentzat: Joe, kriston arazoa dut. Mutil lagunaz presumitu behar dut eta oraindik ez dut bat aurkitu. DIOS!. Hau pentsatzen dago klaseko neska katxarroena eta nola ez xarmantena bere aurretik pasatzen denean, neska hau bestearen aurrean gelditzen da eta zera esaten du: “Osea neska… ene mutil puska ikusi beharko zenuke. Bere bizepsak, bere aurpegia, bere… Jainkoak marraztu duela dirudi.” Orduan sortzen da krispazioa, eta estrategia makiavelikoak sortzen dira mutil bat lortzearren.
Opariak: Jakina da jende azkarrena kutreena dela, eta opari on baten ondorioak bikotearen haustura ekartzen dutela.
Anonimoak: Hauek kriston sasikumekeria dira, eta bat izaten duzunean izorratu egin zaituztela ohartzen zara. Hasteko, ez dakizu egia ala gezurra den, gero gauzak txarrera doaz: “Nork idatzi ote du mutil batek ala neska batek?”.
Hori bai, ez larritu, gehienetan txantxak dira eta.
Mitoa: Bikoterik ez daukaten MUTILEK, ahalik eta alkohol gehiena erosten dute supermerkatu batean. Gero lagun baten etxera joaten dira eta bertan zenbait lagun elkartzen dira. Bertan alkohol guztiarekin bukatu eta telebista eta DVD-a pisten dute film pornoen maratoi bat egiteko edo.
MESEDEZ, EZ PENTSA HALAKORIK EGITEN DUTENIK. EGUN NORMAL BAT DA MUTILZAHARRENTZAT. Neskazaharrek berriz krispaturik egoten oi dira egun horretan.
Iban Rodriguez
Espazioa esploratzea berriz ere helburu bihurtu da
Txinak, Errusiak, Indiak, Japoniak, Europak eta Estatu Batuek gizakia berriro Ilargira eraman nahi dute. Estatubatuarren asmoa Ilargian base iraunkor bat jartzea da. Base hau ordea, beste herrialde batzuen laguntzarekin eraiki nahi dute, Nazioarteko Espazio Estazioa eredutzat hartu dute honetarako. Base hau eraikitzean Ilargia esploratu, eguzki-sistema ikertu eta beste planetetara misioak bidaltzeko erabiliko lukete. Izan ere Ilargian grabitate gutxiago dagoenez, erregai gutxiago erabili daiteke. Askoren ustez orain dela berrogei urte gertatutakoa berregin nahi dute eta azken aldi honetan izan dituen problemak ahaztu.
Martitzerako bidaiei buruz berriz, estatubatuarrek eta europarrek dute helburu. Estatubatuarrek bi espazio-ontzi berri eraikiko dituzte. Lehenengoa esplorazio ontzia izango da eta bertan ibilgailu bat eramango dute. Bigarrena astronautak eta zama Martitzera bidaltzeko erabiliko da. Europak aldiz, Aurora programan tripulatutako bidai bat nahi du 2030erako.
Beste alde batetik, enpresa pribatuek espaziora jendea bidaltzeko planak dituzte. Virgin Atlantic da enpresa hauen adibide garbiena, ehun eta berrogeita hamar mila euroren truke espaziorako bidai bat kontratatuko ahal dela esan du. Virginek, X saria lortu du, sari honek espaziorako bidaietan ekimen pribatua bultzatu nahi du.
Iker Pedrosa
Zein ondo bizi diren Errealeko jokalariak!
Dagoeneko Espainiako ligaren erdia baino gehiago pasa da eta horrela jarraituez gero bigarren mailara jaitsiko dira. Honen harira, galdera hauek bururatu zaizkit nire artean:
- Baina justua al da inmigrante esplotatu batzuek 500 euro irabaztea hilaren bukaeran eta Errealeko jokalariek milioika milioi irabaztea egunean bi ordu entrenatzeagatik?
- Justua al da Errealeko jokalariek hainbeste diru irabaztea, eta bien bitartean guk, ikasleok, egunean sei ordu eskolan eta horrez gain etxeko lanak egiten eta azterketak prestatzen jardun eta ezer ez kobratzea?
Hala ere, Erreala Gipuzkoako sentimendu bat dela onartu behar dugu, baina ez zait ondo iruditzen hainbeste kobratzea. Athletic-ek baino askoz jarraitzaile hobeak ditugu. Gora Erreala!
Julen Ulanga
LIZTOR ( 1 zenbakia)
Kaixo lagunok! Ongi etorri Liztor aldizkari berri honetara! Eskuartean duzuen aldizkari hau, bertan idatzi dugunon artean egin dugu eta gustuko baduzue bertan idaztera ere gonbidatzen zaituztegu.Horretarako gogoa eta zuek pentsatuko gai bat baino ez duzue behar, edozein gai hauta dezakezue eta horri buruz pentsatzen duzuena idatzi dezakezue orri hauetan; hizkuntza bezala noski, euskara erabiliz.
Besterik gabe, adiskideok, goza ezazue gustuko baduzue, gure aldizkariaren lehen atalaz eta disfruta ezazue gabonetako oporretaz!. URTE BERRI ON GUZTIOI!
Zenbaki honetan parte hartu dutenak:
Marta Garcia, Oier Izulain, Ander Edo,Iker Pedrosa, Iban Rodríguez, Iban Ruiz, Marta Ruiz de Gauna, Aitor Ulanga, Julen Ulanga.
Formula 1 gelditu egin da hurrengo urtera arte
Schumacherren, Cosworthen eta Michelinen azken lasterketa izateaz gain, Brasilgo Sari Nagusia motorrentzat ere ziklo baten amaiera izan zen. Betidanik 1 Formula motorren erakusleiho izan da, fama asko lortu baitute. Baina hau bukatu egin da, motorrak hurrengo hiru urteetarako berdinak izango baitira.
Erabaki honen atzean kostu murrizketaren estrategia dago. Azken urteetan, 1 Formulako eskuderia asko joan egin dira, gehienak diruagatik. Kostuek izugarri egin dute gora eta horrek erakargarritasuna kentzen dio, batez ere, kirol honetan sartzeko asmotan dauden talde berriei.
Beraz, hurrengo urteetan motorren bilakaera gelditu egingo da. Txapelketa aurrera dihoan heinean motorren batean arazoren bat topatuz gero, eskuderiek FIAri aldatzeko baimena eskatu beharko diote. Kanpoko beste elementu batzuk, aldiz, askatasun osoz alda daitezke.
Aldaketa horrek beste aldaketa garrantzitsu bat izango du lagun 2008an. Izan ere, orduan FIAk motorraren elektronika estandarra inposatuko du, talde guztientzat berdina. Mekanika zenbat eta antzekoagoa izan, gidariak orduan eta garrantzi gehiago izango du. Hau da FIA azken urte hauetan bilatzen ari izan dena, ahal den heinean gidariak garrantzitsuagoak egitea. Honek ematen baitio ikuskizuna eta bizitasuna kirol honi.
Aurten berriz, lehengo urterako zeuden zenbait lege aldatu ditu FIAk, Ferrari berriro talde nagusien artean egon zedin. Kosta egin zaion arren, azkenean Ferrarik nagusitasuna lortu du bigarren erdiko lasterketa gehienetan. Alonso eta Renault aldiz lehen zatian sendo egon dira, baina urtea aurrera joan ahala atzerantz egin dute.
Aurtengo urtearen analisia:
Lehengo urtean bezala, Alonsok Reanult kotxea zein azkarra zen erakutsi zuen. Lehen hiru lasterketak eroso irabazi ondoren, Europako lehenengo lasterketan Alonso bigarren gelditu zen Schumacherrren atzetik. Ferrariko gidariak erakutsi zuen urte honetako txapeldun izatea ez zela erraza izango. Hurrengo lasterketan, Europakoan berriro ere Ferrari goian egon zen.
Montmelon, Monakon, Silverstonen eta Montrealen Fernandok abiadura zuzena sartu eta lauak i
rabazi zituen. Michael bigarren gelditu zen guztietan, Monakon izan ezik. Non bere kotxea aparkatu zuen kalifikaziorako balio zuten entrenamenduetan, Alonsok bere bira azkarrena egin behar zuenean. Honengatik Schumacher azkena atera zen lasterketan.
Hemendik aurrera Ferrari nagusitu zen. AEBetan Renault-ek oso lasterketa iluna egin zuen, Michael lehenengo gelditu eta Alonso laugarren. Hurrengo lasterketa Montoyak 1 Formula utzi zuenekoa izan zen. Baina, baita ere, FIAk Renaulten masa mugikorra debekatu zuenekoa. Ferrarik min handia egin zion Renaulti Frantziako lasterketan. Hemendik aurrera Alonsok taktika defentsiboa aukeratu zuen.
Italian gertatu zena oso garrantzitsua da: Schumacherrek bere erretiroa iragartzen du, FIAk Alonso zigortzen du Massa “oztopatzeagatik” eta azkenik motorra puskatzen du. Schumacher bi puntura bakarrik gelditzen da.
Hurrengo lasterketa ez zen oso garrantzitsua izan txapelketa erabakitzeko, biek ez baitzuten lasterketa bukatu. Baina bai izan zen garrantzitsua Alonsok erakutsitako indarragatik. Kalifikazioko entrenamenduetan asturiarrak eta alemaniarrak, biek, bi segunduko zigorra jaso zuten. Lasterketan berriz, Fernandok inolako zailtasunik gabe aurre hartu zion Michaeli. Hau ahozabalik gelditu zen egin ziotenagatik. Pena handia izan zen gero Renaultekoak lasterketa ez bukatzea.
Txinan gertatutakoaz geroztik, Schumacherrek txapelketa bere poltsikoan zuela zirudien. Berriro irabazi zuen eta lidergoa lapurtu zion. Alonsok berriz, bere mekaniko traketsaren erruz, hogei segundu galdu zituen boxetan.
1 Formulan ezinezkoa da esatea norbaitek txapelketa irabazi duela, zerbait gerta daitekeelako. Eta holako zerbait gertatu zitzaion Michaeli, Japonian motorra hautsi zuen hogei bira baino gutxiago gelditzen zirenenan. Seguruenik Alonsok Txinan eta Japonian egindako presioagatik gelditu egin zen Ferrariare motorra.
Brasil, aurtengo azken lasterketa. Schumacherrek oso zaila zuen txapelketa irabaztea, are gehiago oraindik bere neumatiko bat lehertu zenean. Hala ere, bere bizitzako lasterketarik ederrenetako bat egin zuen. Azken postuetan egon ondoren, puntuatu egin zuen. Buttoni, Fisichelari eta Raikkoneni egindako aurreraketak gure begietan grabaturik geldituko dira betirako.
Hurrengo urtean zer gertatuko da? Nor izango da txapeldun? Alonso McLarenekin, Raikkonen Ferrarirekin, Kovalainen Renaultekin ala beste bat? Batek daki! Hurrengo urterako egindako aldaketak kontuan izanda hauetakoren bat aukeratzea izango litzateke errazena, baina 1 Formulan gauza asko gerta daitezke. Urte honetan gertatu den bezalakoa espero dugu 1 Formula gustatzen zaigunoi.
Iker Pedrosa
